Diskurtso-markatzaileez dihardugu liburu honetan. Zehatzago esanda, diskurtso-markatzaile jakin batzuez: birformulatzaileez.
Diskurtsoa berrinterpretatzeko prozedura bat da birformulazioa: haren bidez esataria aurreko diskurtso-atalera itzultzen da, hura berrinterpretatzeko edo bestelako ikuspegi batez aurkezteko. Birformulazioa, beraz, diskurtsoan lehenago adierazitakoa bestelako hitzez berradieraztea edo birformulatzea da. Eta, eginkizun horretarako, besteak beste, birformulatzaileak baliatzen ditugu: alegia, hots, hau da, bestela esanda, hain zuzen (ere), hurrenez hurren, azken batean, laburbilduta, dena dela, edozein modutan, hobeto esanda, bestela esanda…
Gainerako diskurtso-markatzaileek bezala, funtzio estrategiko erabakigarria betetzen dute birformulatzaileek diskurtsoan: solaskideari edo hartzaileari seinale moduko batzuk eskaintzea, diskurtsoaren hariari hobeto jarraitzeko eta diskurtsoaren interpretazioan laguntzeko.
Eta, hain zuzen ere, liburu honetan egungo euskaran erabiltzen diren birformulatzaile sail nagusiak ditugu aztergai: esplikatiboak (alegia, hots, hau da, erran nahi baita…); zehaztaileak (hain zuzen (ere), hurrenez hurren, zehatzago esanda, zehazkiago…); laburbiltzaileak (azken batean, azken fi nean, azken buruan…; laburbilduta, hitz batean, hitz gutxitan…); urruntzaileak (dena dela, edonola ere, edozein modutan, hala ere…); eta zuzentzaileak ((edo) hobeki/hobeto, are hobeto, egia esanda, hobeto esanda…).
Azterketa xehea eskaini diogu birformulatzaile bakoitzari, askotariko diskurtso-erabilerak adibide ugariz hornituta: balio oinarrizkoa, balio eratorriak, balio diskurtsiboa, forma eta jatorria, aldaerak, baliokideak, tradizioa, posizioa, puntuazioa, sintaxia, maiztasuna, erregistroa…
