Servicio Editorial

Estatutua onartu ondoren Autonomia Erkidegoan eratu erakundeek abian jarririko kultur politikekin batera beste literatur genero batzuetan gertatutako loraldia ez da garapen munta berekoa izan literatura dramatikoari dagokionez. Lan honek, aldez edo moldez, Estatutua onartu zenetik gaur arte mugaz alde bietan argitaraturiko literatura dramatikoa aztertzea izan du helburu lehen. Literatura dramatikoa berezia da, oso, edozein hizkuntzatako eta kulturatako literatur sisteman, bakarkako irakurketa isilaz gain, beste bat izaten duelako dramaturgo eta antzerki zuzendarien bitartez, izan ere, jendaurreko antzezpenean gertatzen den ikus-entzunezkoa: hartan, hartzaileak elkarren ondoan egoten dira, bakarkako irakurketaren isolamendua ekintza erritual batean gaindituta.

Lan honek hiru ondorio nagusi aurkeztuko ditu: lehena, literatura dramatikoa, ahozko literaturarekin lotura moduko bat izanik, ekialdeko literatur sisteman indar handiagoa duela mendebaldeko sisteman baino —azkeneko horretan ia bazterrekoa da—, euskal literaturari eragin diezaioketen egitura politiko-administratiboak mendebaldekoan egon arren; bigarrena, amildegi igarogaitz halako bat dagoela argitaratzen den literatura dramatikotik antzezten diren euskal antzezlanetaraino, oso-oso lan gutxi igarotzen direlako paperetik agertokira, ia hutsaren hurrengo izateraino; hirugarrena, itxaropentsuago gerta daitekeena, bere txikian, euskal antzerki literatoen emaitzak, antzokietara heldu ez arren, ez daudela mundu zabalean idazten direnetatik hain urrun, eta horrek itxaropenari leihotxo bat zabaldu liezaioke.